Hayatına bir sürü insan giriyor, çoğu hep kalacakmış gibi davranıyor; öyle hissettiriyor, ama gidiyor. Bırak gitsinler; biri kalıyor çünkü..
Kalıyor ve sen onu çok seviyorsun. Her geçen gün daha da çok.
Hani bir yere ait hisseder ya insan kendini; rahat edemez başka yerlerde, biran önce dönmek ister gittiğinde, hah işte birine ait olunca da eksik kalıyorsun o olmadığında, herkeslerden kaçıp ona gitmek istiyorsun, gözlerin arıyor hep kalabalıklarda.
Her kadının içinde minik bir kız çocuğu vardır ya; elinden tutuyor onun, bırakmıyor. Sarıp sarmalıyor onu, sahipleniyor, göğsünde büyütüyor.
Hep elinden kaçan huzur, hep yanıbaşında bekler oluyor seni. Yalnız ilişki değil güven de iki kişilikmiş, onu öğreniyorsun. Özlüyor, özleniyor, ne isen o oluyorsun yanında ve ne isen o olduğun için seviliyorsun. Aman şöyle yaptım, böyle olur mu, yanlış anlar mı diye düşünmüyorsun, dedim ya bir ilişki iki kişilik çünkü biliyorsun karşındakini. Biliyorsun ki yazıyorsun.
Biri kalıyor ve sen onu çok seviyorsun. Her geçen gün daha da çok.