Ne tuhaf oysa..
Dün 'canımın içi' olan, bugün 'canımdan öte' olabilir mi?
Daha dün hayatımda olan, şimdi başkalarının hayatında yer bulabilir mi?
Duyduğun ses, baktığın göz, tuttuğun el hep o iken, ayrı düşer mi iki insan?
İki yabancı olur mu, çok çok severken?
Hayata girmek çok mu kolaydır da, çıkmak öyle sanılır?
Her şey çift kişilik yaşanmaz mı ki, tek kişilik oynanır ayrılıklar?
Vazgeçmek bu kadar kolay mıdır?
Önceleri,
'Bu sefer farklı' derken;
Sonraları,
'Yine tanıdık hayalkırıklıkları' dedirten aynı kişi değil midir peki?
Hayat bu belki de..
Cevabını bulamayacağın sorulardan vazgeçmek..
Ve ne kadar istesen de, elinden gelenin fazlasını da yapsan çoğu zaman;
'Olmuyorsa olmuyordur!'
Diyebilmek..
Büyümek bu belki de..
Yenilgi her ne kadar ters düşse de karakterine,
'Bir güç var hep, son sözü söyleyen'
Diyebilecek olgunluğa erişmek..
Sadece ilk kararın sana ait olduğunu..
Seçimi bir kez yapınca;
Yolların hep aynı kapıya çıkacağını görebilmek..
Öyle ya da böyle!
Şişede bir balık gibi;
Dalıp batmalı
Dibe vurup vurup, çıkmalı
Sarhoş olup, ayılmalı.
Ama;
Dünde yaşananı, yine orda bırakmalı..
Hatırlamamalı.
