Hayatımızda sadece ilk kararlar bize ait.
Bir kez seçim yapınca, yollar hep aynı kapıya çıkıyor.
Öyle ya da böyle.
Sadece ilk kararı almakta özgürüz.
Sonrasında değil.
Sonrasında değil.
Bir seçim yapıyoruz, ve diğer yolda yaşanacakları kaybediyoruz.
Neyi kaybettiğimizi bile bilmeden üstelik.
Ya önümüze ilk çıkanı seçerek,
Fazla düşünmeden.
Ya da bir diğerini.
Kah engellere takılıp, kah engelleri aşarak.
Ya da dolambaçlı yollarda kaybolarak.
Bazen doğru olanı,
Bazen sadece ‘doğru’ sandığımızı,
Kimi zaman da bile bile yanlışı.
Ama sonunda hep gidilmesi gereken yere varıyoruz.
Öyle ya da böyle.
Yani hayatımızın kontrolü bizde değil.
Ne isteyeceğimize karar veremeyiz ama,
İsteklerimize yön verebiliriz en başta.
Mutlu edenin, aradığının ve
Bulmaya çalıştığının peşinden giderek.
Yani önce ‘kendini bilerek’.
Fakat şunu da bilmek gerek;
Son sözü söyleyen bir güç var hep.
Uçurumun kenarındayken;
Ya nasıl uçacağını öğreten,
Ya da mutlaka aşağıda tutan elinden.
Bir güç var;
Ya da mutlaka aşağıda tutan elinden.
Bir güç var;
Başkasının açamayacağı kapıları kapatan ve başkasının kapatamayacağı kapıları açan.
O kapının arkasına tanıdık heyecanlar ve yeni yüzler saklayan.
